Brugklassers vmbo op het Vellesan College kregen donderdagochtend les van een gastdocent. Staatssecretaris Mariëlle Paul (onderwijs en emancipatie) kwam een uurtje lesgeven over veiligheid op school. Gaandeweg kwamen de leerlingen los. ,,Kunnen de lessen niet wat later beginnen… elf uur of zo?’’
Via een berichtje op LinkedIn had docent en coördinator buitenschools leren Michael Freriks de staatssecretaris benaderd. En al snel kwam een positief bericht terug. ,,Dit gastcollege paste mooi bij onder meer de campagne voor meer leraren waar we momenteel mee bezig zijn’’, vertelt een woordvoerder van de staatssecretaris vooraf.
Paul zelf verheugt zich op het uurtje lesgeven. ,,Het is een manier om politiek wat dichter bij jongeren te brengen en te laten zien dat wij gewoon mensen van vlees en bloed zijn. Waar je mee in gesprek kunt gaan.’’ Tegelijk vindt ze het ook best spannend. ,,Ik doe dit niet elke dag.’’
Directeur Marc Boelsma stelt het van wezenlijk belang te vinden dat af en toe de ’echte wereld’ zijn opwachting maakt in een klas. ,,Een docent kan vertellen over de schadelijke effecten van vapen, maar als er een longarts voor de klas staat, zoals bij ons een tijdje terug, dat heeft dat toch een hele andere impact.’’ Bovendien past deze gastles prima bij de projectweek die in het teken staat van veiligheid op school.
Alleen maar zagen
De les begint wat aarzelend, van de kant van de leerlingen. Als Paul vertelt dat ze ooit heeft gewerkt bij V&D en dat aanvult met het grapje ’Die bestaan nu niet meer, maar dat is niet mijn schuld hoor’, blijft het stil. Zoals ook de mogelijkheid om vragen te stellen na haar introductie geen enkele vinger de lucht in doet gaan. Op de vraag of ze tijdens de projectweek nog leuke dingen hebben gedaan, blijkt dat de flitsstage bij de Kop van de Haven veel leuker was (’We kregen ook gratis eten’) dan die bij een bouwbedrijf (’We mochten alleen maar zagen’).
Toch komt de klas langzaamaan los. Zeker wanneer Paul met hen een spel speelt. Aan de hand van situaties die zij vanaf een kaartje voorleest, moeten de leerlingen kiezen of ze deze acceptabel vinden of niet.’’Is iemand een vetklep noemen op sociale media acceptabel?’ luidt de eerste casus. De leerlingen vinden massaal van niet.
Gooien met pen
Interessanter wordt het als de meningen verdeeld zijn. Mag een leraar bijvoorbeeld een pen gooien naar een leerling die na herhaaldelijk waarschuwingen toch steeds omgedraaid blijft zitten tijdens de les. Ja, vinden sommigen. ,,Als hij niet wil luisteren, gooi die pen dan maar’’, vindt een meisje. Een andere leerling wil graag wat meer informatie. ,,Gooit hij de pen met een boogje of als een streep?’’ Een andere leerling oppert: ,,Je kunt de leerling ook gewoon wegsturen.’’ Weer een ander benoemt dat die pen ook in het oog van de leerling kan belanden. Zo komt er, precies zoals de bedoeling is van het spel, een gesprek op gang. Paul: ,,Bij veel vraagstukken is er sprake van een grijs gebied. Dan is het belangrijk dat je, met respect voor elkaars mening, met elkaar in gesprek gaat.’’
Te veel parfum
Paul bekent vervolgens dat zij op school ook ooit eenmaal uit de klas is gestuurd.„„Pen gegooid?’’, gokt een leerling. ,,Nee, ik had te veel parfum op’’, antwoordt Paul. Als de les erop zit geeft de staatssecretaris aan dat de school het spel mag houden en gebruiken. Tot slot vraagt ze nogmaals of er nog vragen zijn. Dan blijkt dat de stemming inmiddels veel losser is geworden. Nu gaan er opeens wel vingers omhoog. Een kereltje in trainingspak heeft een verzoek. ,,Ik vind dat de school te vroeg begint. Kan dat niet wat later? Een uurtje of 10.00 of 11.00 of zo. Kan ik tenminste nog een beetje uitslapen.’’
© United Photos / Laurens Bosch United Photos
IJmuider Courant | Frenk Klein Arfman
